.jpg)
”சீக்கிரமா வேற வீடு பாருங்கன்னு சொன்னா கேட்டீங்களா. இன்னைக்கு பெரிய ரகளையே நடந்துடிச்சி” என்று அழ ஆரம்பித்துவிட்டாள்.
“என்னாடி நடந்துச்சி. விவரமா சொல்லி தொலையேன். மூனாயிரம் ரூபாய்க்கு இந்த வீடு கிடைச்சதே பெரிய விசயம். இதுல வேற வீடு பாருன்னா எவன்கிட்ட காசு இருக்கு” கடுப்படித்துக்கொண்டே முகம் கழுவி காப்பிய குடித்தேன்.
“வீட்டுக்காரம்மா காலையில ஒருத்தன புடிச்சி திட்டி விளக்கமாத்தால அடிச்சி அவன் போலீஸை கூட்டிட்டு வந்துட்டான். போலீஸ் என்னை போட்டு கொட கொடன்னு கொடஞ்சிட்டு போறாங்க. இதெல்லாம் தலைவிதியா. பேசாம வேற வீடு பாருங்க” திரும்பவும் விசும்ப ஆரம்பித்தாள்.
“விசும்பாம மேட்டர் என்னான்னு சொல்லுடி” மனைவியை அதட்டினேன்.
”காலையில காமப்வுண்ட் கேட் பக்கம் ஒருத்தன் நின்னுகிட்டிருந்தான். இந்தம்மா வாசல் பெருக்க போச்சி. அவன் போன்ல பேசிகிட்டே இந்தம்மாவ பார்த்து சிரிச்சான். நான் கூட துணி காயபோடும் போது இதெல்லாம் பார்த்துட்டுதான் இருந்தேன். அவன் சட்டுன்னு போன்ல முத்தம் கொடுத்தான். அவ்ளோதான். வாசல் பெருக்கிட்டிருந்த விளக்கமாரை எடுத்துட்டு போயி அவனை கண்டமேனிக்கு திட்டிகிட்டே நல்லா அடிச்சி போட்டுடிச்சி. அவன் எவ்ளோ சொல்லியும் கேக்கலை. அவன் யாரோ கட்சிக்காரன் புள்ளையாம். கொஞ்ச நேரத்துல போலீஸ கூட்டிட்டு வந்துட்டான். போலீஸ் வந்து என்னை கேட்டாங்க. நான் பார்க்கவேயில்லை. வீட்டுக்குள்ள இருந்தேன்னு சொல்லிட்டேன். உங்க செல்லுக்கு போன் அடிச்சா எடுக்கவே மாட்டீங்களா. இனிமே ஒரு நிமிசம் இந்த வீட்டுல இருக்கமாட்டேன். நாளைக்கு நான் எங்கம்மா வீட்டுக்கு போறேன். வேற வீடு பார்த்துட்டு வந்து என்னை கூட்டிட்டு போங்க.” முடிவாகச் சொல்லிவிட்டு சமையல் செய்ய போய்விட்டாள்.
நாங்கள் குடியிருக்கும் காம்பவுண்டில் வீட்டுக்காரரின் வீடும் இருக்கிறது. அவர் பொண்டாட்டி பெரிய ராட்சசி. எப்ப பார்த்தாலும் அவன் என்னை பார்த்தான் இவன் என்னை பார்த்தான்னு வெண்ட வெண்டயா திட்டுவாள். ரெண்டு பிள்ளைக்கு அம்மாவாயிட்டாலும் இவளுக்கு அவ மட்டும் ஊரிலேயே அழகு, பத்தினி என்று நினைப்பு. தவறுதலாக எவனாவது அவளை கொஞ்சம் திரும்பி பார்த்துவிட்டால் போச்சி. குச்சிகாரிமவன், தேவடியா மவன், புண்டைக்கு அலையிறானுங்க. அப்புடி இப்புடின்னு திட்டி தீர்த்துடுவா. இவளுக்கு பயந்துகிட்டே காம்பவுண்டு பக்கம் எவனும் வரமாட்டான். இன்னைக்கு எவனோ செமத்தியா விளக்கமாத்தடியும் வாங்கிட்டு போயிட்டான்.
இந்த வீட்டை கண்டுபிடிக்கவே பெரும்பாடு பட்டது எனக்கு தான் தெரியும். இனிமேல் இன்னொரு வீடு பார்த்து குடித்தனம் போயி. இதெல்லாம் நடக்கிற காரியமா. என் பொண்டாட்டி ராத்திரி பூரா விசும்பிகிட்டே காலையில் நிஜமாவே அம்மா வீட்டுக்கு போய்விட்டாள். சே. என்னடா வாழ்க்கை. கல்யாணம் பண்ணியும் பிரம்மச்சாரியா இருக்கனுமான்னு எனக்கு வெறுப்பாயிடிச்சி. சாய்ங்காலம் வீட்டுக்கு வந்து நானே காப்பி போட்டு குடிச்சிட்டு காலை பேப்பரை படிக்க வாசல்ல சேர் போட்டு உக்காந்தேன்.
என் வீட்டு வாசல் படியிலேருந்து பார்த்தா வீட்டுக்காரம்மா வீட்டு ஹால் நல்லா தெரியும். அவ பேரு பவித்ரா. புருசன் பெங்ளூர்ல ஐ.டி.கம்பெனியில வேலை செய்யிறார். இந்தம்மாவும் ரெண்டு வருசத்துக்கு முன்னாடி வரைக்கும் அவர் கூடத்தான் இருந்திருக்கு. அங்கேயும் இதே பிரச்சினை அதிகமாக போக அவர் இங்க அனுப்பிட்டாரு. குழந்தைங்க கோடை லீவுக்கு பாட்டி வீட்டுக்கு போயிட்டதால பத்து நாளா பவித்ராவோட சத்தம் தினமும் அதிகமாயிட்டே போய்கிட்டிருக்கு. இவளால நான் மாட்டிகிட்டு முழிக்கிறேன்.
இவளுக்கு என்னதான் பிரச்சினை. வயசு முப்பதாகுது. வயிறு தள்ளிபோயி உடம்பும் கொஞ்சம் பெருத்திருந்தாலும் கர்லாகட்டை மாதிரி இருப்பா. கலர் கம்மி தான் பெரிய அழகின்னும் சொல்ல முடியாது. எப்ப பார்த்தாலும் புடவைய கன்னாபின்னான்னு சுத்திகிட்டு தலைய விரிச்சி போட்டுகிட்டு குப்பத்துல இருக்கிற மாதிரியே இருப்பாள். எல்லா ஆம்பளையும் இவளை மட்டும்தான் பார்க்கிறான்னு நினைப்பு. இவ பெரிய கற்புக்கரசியா இருக்கனும்னா வீட்டுக்குள்ளே இருக்க வேண்டியது தானே. எதுக்கு வெளிய வரனும். இவளுக்கு ஹிஸ்டீரியா மாதிரி எதாச்சும் ஹைடென்ஷன் வியாதியா இருக்குமோன்னு எனக்கு சந்தேகம் வந்தது.
ஹாலில் டி,வி பார்த்துக்கொண்டிருந்தவள் திரும்பி வெளியே பார்க்க நான் பேப்பரை வைத்து முகத்தை மூடிக்கொண்டேன். வீடுக்குள்ள போயிடலாம்னு எழுந்தபோது பவித்ரா என் வீட்டை நோக்கி வேகமாக வந்தாள். எனக்கு உள்ளுக்குள் கொஞ்சம் உதறல் எடுத்தாலும் என்னதான் நடக்குதுன்னு பார்க்கலாம் என்று தைரியமாகவே நின்றேன்.
“ஏங்க. கௌசல்யா இல்லையா. காலையிலேருந்து காணுமே” என்று கேட்டாள்.
“இல்லங்க. ஊருக்கு போயிருக்கா. வர கொஞ்ச நாள் ஆகும்”
“அதான் இங்க உக்காந்திருக்கீங்களா. உரைமோர் வேணும். கொஞ்சம் தரீங்களா” என்று அவள் சொன்னதும் எனக்கு உயிரே திரும்ப வந்தாமாதிரி ஒரு ஃபீலிங். இருங்க தரேன்னு சொல்லிட்டு ஃப்ரிட்ஜ்ல இருந்த தயிரை கொஞ்சம் பாத்திரத்துல ஊத்தி எடுத்துகிட்டு வந்தேன். பாத்திரத்தை கொடுக்கும் போது லேசாக விரல் உரசிவிட முறைத்துக்கொண்டே போய்விட்டாள்.
சாப்பிட்டுவிட்டு படுத்துவிட்டேன். பதினோரு மணியாகியும் தூக்கம் வரவில்லை. சிகரெட்டை பற்ற வைத்துக்கொண்டு வெளியே வந்தாபோது வீட்டு வாசலில் பவித்ரா உட்கார்ந்திருந்தாள். இந்த நேரத்துல இவ ஏன் இங்க உக்காந்திருக்கா.
“தூங்காம ஏன் வெளிய உக்காந்திருக்கீங்க. எதாச்சும் பிரச்சினையா?” என்று தைரியமாகவே கேட்டேன்.
“ஒன்னுமில்ல. சும்மாதான்” என்றாள்.
“லேட் ஆகுது, ஏரியா சரியில்லங்க. போன வாரம் தெருமுனையில ஒரு வீட்டுல திருட்டு போயிடிச்சாம். கதவ சாத்திட்டு படுங்க”
“எனக்கு இங்க உக்காந்திட்டு இருக்கனும்னு தலையெழுத்தா. அதான் தூக்கம் வரலைன்னு சொல்றேன்ல. வேணும்னா நான் தூங்குற வரைக்கும் நீங்களும் உக்காந்திருங்க” என்று சொன்னாள். உண்மையாக சொல்கிறாளா. நக்கலடிக்கிறாளா எதுவுமே புரியவில்லை. இவ வாயைக் கிண்டி சமாதானப்படுத்தினாலாவது வேறு வீடு பார்க்கும் பிரச்சினையிலிருந்து தப்பிக்கலாம் என்று தோன்றியது.
“எனக்கும் தூக்கம் வரலை. உங்களுக்கு பிரச்சினையில்லன்னா உக்காந்திருக்கேன்” வாசல் படியில் அவளுக்கு இரண்டு படிகள் கீழே உக்கார்ந்து சிகரெட்டை இழுத்தேன். முழங்காலை கட்டிக்கொண்டு உக்கார்ந்திருந்தாள். முந்தானை தாறுமாறாக கிடந்தது. இடுப்பு சதையும் ஜாக்கெட்டில் சரிந்த முலையும் என் சுன்னியை சுண்டியதால் அதை பார்க்காமல் இருக்க முடியவில்லை. நான் பார்ப்பதை அவளும் பார்த்துவிட்டாள்.
“பொண்டாட்டி இருக்கும் போது பொத்திகிட்டு போவீங்க. இப்ப என்ன உத்து உத்து பாக்குறீங்க” என்று சொன்னதும் எனக்கு தூக்கி வரிப் போட போய்விடலாம் என்று எழுந்தேன்.
“உக்காரு உக்காரு. எல்லா பயலும் அப்புடித்தான் இருக்கானுங்க. நீ மட்டும் என்ன பொத்துகிட்ட வந்த” என்று பொரிந்தாள். திடீரென்று மரியாதை குறைந்து போனதால் எனக்கு பயம் அதிகமாக “நான் போறேங்க. உங்க பேச்சே சரியில்லை” என் வீட்டு பக்கம் திரும்பினேன்.
“இந்தா.. இப்ப என்னா சொல்லிட்டேன்னு ஓடுற. நீ பார்த்தியா இல்லையா. பார்க்கலன்னு உன் பொண்டாட்டி மேல சத்தியம் பண்ணு” என்று சொல்லிக்கொண்டே அவளும் என் பின்னாடியே வந்தாள். ‘தெரியாத்தனமா இவ கிட்ட மாட்டிகிட்டோமே’ன்னு எனக்கு எரிச்சலாக வந்தது.
“நீங்க பேசாமா போறீங்களா. கையெடுத்து கும்பிடுறேன். என்னை ஆளை விடுங்க” சொல்லிக்கொண்டே வீட்டுக்குள் செல்ல அவளும் பின்னாடியே உள்ளே வந்துவிட்டாள். அவளை சமாதானம் பண்ணி அனுப்புவதற்குள் உயிர் போய்விட்டது.
சீக்கிரம் வேறு வீடு பார்க்கவேண்டும் என்று மறுநாளே வீடு தேட ஆரம்பித்துவிட்டேன். ஓரிடத்தில் வீடு காலியாக இன்னும் பத்து நாள் ஆகும் என்று சொன்னார்கள். அதுவரைக்கும் எப்படியாவது இங்கே மூச்சை பிடித்துக்கொண்டு ஓட்டிவிடாலாம்னு தைரியமாக வீட்டுக்கு வந்தேன். கடையில் சாப்பிட்டுவிட்டு வர ஒம்பது மணிக்கு மேலே ஆகிவிட்டது. இன்றும் அதே மாதிரி வாசலில் உட்கார்ந்திருந்தாள்.
வேற பக்கம் பார்த்த்க்கொண்டே வீட்டுக்குள் நுழைந்து கதவைச் சாத்திக்கொண்டேன். நாளைக்கு சண்டே. ஒரு நாள் முழுக்க எப்படி இங்கே இருக்கமுடியும். ஒரே குழப்பம். எங்காவது போகலாம்னா எங்கே போவதுன்னு தெரியவில்லை. துணி துவைக்கனும். வீடு சுத்தம் பண்ணமும். நிறைய வேலை கிடக்கு. காலையில கடையில் டிஃபன் சாப்டுவிட்டு வாஷிங் மெஷினில் போட்ட துணியை காய வைக்க வெளியே வந்தால் அவளும் துணி காயவைத்துக்கொண்டிருந்தாள். நமக்கென்னன்னு நான் பாட்டுக்கு துணி காயப் போட்டேன்.
பவித்ரா அப்போது தான் குளித்திருக்கிறாள். புடவையை தூக்கி முட்டிக்காலுக்கு மேலே சொருகியிருந்தால். தொடை நடுவிலிருந்து சொட்டு சொட்டாக நீர் வழிந்துகொண்டிருந்தது. முதுகுப்பக்கம் நனைந்து ஜாக்கெட் பாதி ஈரமாயிருந்தது. பிரா போடவில்லை என்பது நல்லாவே தெரிய ஓரக்கண்ணால் முலையை பார்த்தேன். முந்தானையை ஜாக்கெட்டுக்கு நடுவில் சுருட்டி வைத்திருந்தாள். முன்பக்கமும் ஜாக்கெட் நனைந்து முலைக்காம்பு கருப்பாக தெரிந்தது. ஜட்டி போடாமல் லுங்கி கட்டியிருந்ததால் சுன்னி தூக்க ஆரம்பித்தது.
அவள் திடீரென்று என் பக்கம் பார்த்து “என்னா பார்வை. மூடிகிட்டு காய போட்டுட்டு போ. இல்லாட்டி நான் துவச்சி காய போட்டுடுவேன்” சொல்லிவிட்டு முலையை ஆட்டிக்கொண்டே போய்விட்டாள்.
கிளம்பிய சுன்னி இருந்த இடம் தெரியாமல் சுருங்கிப் போய்விட பேசாமல் வீட்டுக்குள் போய்விட்டேன். குளிக்க பாத்ரூமில் நுழைந்து ஒரு வாளி தண்ணியை ஊற்றியதும் குழாயில் தண்ணீர் நின்று போய்விட்டது. தேவடியா முண்ட மோட்டாரை போடாமல் வைத்திருப்பாள். துன்ண்டை கட்டிக்கொண்டு அவள் வீட்டு வாசலில் நின்று “ஏங்க, மோட்டார் போடுங்க”ன்னு கத்தினேன்.
“அடுப்படியில வேலையா இருக்கேன். அரை மணி நேரம் ஆகும்” அவளும் உள்ளிருந்து கத்தினாள்.
“குளிச்சிட்டு பாதியில நிக்கிறேங்க. இம்ச பண்ணாம போட்டுவுடுங்க ப்ளீஸ்” கெஞ்சினேன்.
“வேணும்னா உள்ள வந்து போட்டுக்க. என்னால இப்ப முடியாது”ன்னு சொன்னதும் கடுப்பாகி அவள் வீட்டுக்குள் நுழைந்தேன். மோட்டார் ஸ்விட்ச் பாத்ரூமில் இருக்கிறது. கிச்சனில் குனிந்து எதையோ எடுத்துக்கொண்டிருந்தாள். புடவை தூக்கி செருகியிருந்ததால பின்னாடி துணி தூக்கிகிட்டு குண்டியும் தொடையும் பளபளப்பா தெரிஞ்சுது. பார்த்துகிட்டே பாத்ரூம்க்கு போனேன்.
ஸ்விட்ச் போர்டுக்கு முன்னாடி கொடியில் அவளோட பாவாடை பிரா பேண்ட்டியெல்லாம் கிடந்துது. அதை ஒதுக்கிவிட்டுட்டு மோட்டாரை போட்டேன். அவள் கட்டியிருந்த துணி வாசம் சுன்னிய தூக்க வைக்க பிராவ தடவினேன். சுன்னி முழுசா தூக்கிகிட்டு துண்டுக்கு மேலே நட்டுக்கொண்டுவிட்டது. வெளிய எட்டி பார்த்துகிட்டே பிராவ மோப்பம் புடிச்சி பேண்ட்டிய எடுத்து சுன்னியில் தடவினேன்.
என்னைக்கும் இல்லாம சுன்னி கடப்பாறை மாதிரி விறைப்பேறிக்கொண்டது. பேண்டில சுன்னிய புடிச்சிகிட்டே வேகமா குலுக்கினேன். “பொண்டாட்டி இல்லன்னு கையில புடிச்சி ஆட்டிக்க என் ஜட்டிதான் கிடைச்சுதா”ன்னு கத்திகிட்டே பத்ரகாளி போல பாத்ரூம் வாசலில் நின்றாள் பவித்ரா.
