.jpg)
நான் ஆட்டோ ஓட்ட வந்ததே ஒரு பெரிய கதை. அதை அப்புறம் சொல்லுகிறேன். இப்போது சவாரி வருகிறதா என்பதுதான் முக்கியம். மணி இப்போதுதான் நாலரை ஆகிறது. ஐந்தரை மணிக்கு மேல் கூட்டம் வர ஆரம்பித்து விடும். அப்போது வெயிட்டிங் என்ற கேள்வியே வராது. ஆட்டோ வந்து நின்றதும் நிரம்பிவிடும்.
இதோ மூன்று ஆண்கள் பின் சீட்டில் ஏறி விட்டார்கள். இன்னும் யாராவது சிறிய பையன் அல்லது பெண் வந்தாள் முன்னால் என் கூட உட்கார வைத்துக் கொண்டு கிளம்பி விடுவேன். யாரையும் காணவில்லை. சரி கிளம்பலாம் என்று ஸ்டார்ட்டிங் லீவரை தொடப் போனேன்.
குனிந்திருந்த என் கண்களுக்கு காக்கி பேண்ட்டும் பிரௌன் ஷூவும் தெரிந்தது.. நிமிர்ந்து பார்த்தேன். சப் இன்ஸ்பெக்டர் பிரேம்குமார் தயக்கத்துடன் நின்று கொண்டிருந்தார்.
“நீ போம்மா, நான் அடுத்த வண்டியில் வருகிறேன்”
நான் திரும்பி பார்த்தேன். பின்னால் வண்டி எதுவும் இல்லை.
“பரவாயில்லை சார், நீங்கள் உட்காருங்கள்” என்று சொல்லி வண்டியை ஸ்டார்ட் பண்ணி விட்டு சற்று ஒதுங்கி உட்கார்ந்து அவருக்கு இடம் விட்டேன்.
வண்டியை பார்வதி நகர் நோக்கி ஓட்டினேன். ஆர். சி. அடுக்கு மாடி வீடுகளை கடக்கும் போது பாண்டியன் தியேட்டரை தாண்டும் இடத்தில் மூன்று உயரமான வேகத் தடைகள் இருக்கும். என்ன ஜாக்கிரதையாக இருந்தாலும் வண்டி தூக்கிப் போடும். அதனாலேயே பெரிய ஆண்களை என் பக்கத்தில் உட்கார வைப்பது இல்லை. ஆனாலும் எனக்கு என் கணவர் இறந்த போது ஏராளமான உதவிகளை செய்த நல்ல மனிதரை எப்படி ஏற்றாமல் போவது?
முதல் வேகத் தடையில் ஏறி இறங்கியதும் அவர் என் மேல் இடிப்பதை தவிர்ப்பதற்காக என் பின்னால் கையை போட்டு என் வலது பக்கம் இருந்த கம்பியை பிடித்துக் கொண்டார். கடைசியில் அதுவே வம்பாகி போய் விட்டது. ஆர். சி. வீடுகளை தாண்டும் போது ஒரு கார் வேகமாக வெளியே ஆட்டோவுக்கு குறுக்கே வர நான் வேறு வழியில்லாமல் பிரேக் போட வேண்டியதாகி விட்டது. நான் போய் கண்ணாடியில் முட்டிக் கொள்ள அவரின் கை வழுக்கி விழாமல் இருக்க வழுக்கிய கையால் என்னை இறுக பிடித்துக் கொண்டார்.
அவரின் வலது கை மிகவும் சரியாக என் வலது மார்பை அளவெடுப்பது போல அழுத்தி பிடித்தது. அவரின் முரட்டு கை பிடித்ததில் என் முலை நசுங்கி போய் சாத்துக் கொடி பழத்தை நசுக்கியது போல ஆகி வலி எடுத்தது. ஒரு வழியாக ஆட்டோவை ஓரமாக நிறுத்தினேன்.
பிரேம் குமார் கீழே இறங்கி விட்டார். கார் கொஞ்சமும் வேகத்தை குறைக்காமல் சென்று விட்டது. நல்ல காலம் யாருக்கும் அடிப் படவில்லை.
“அம்மா, நீ போம்மா, நான் அடுத்த வண்டியில் வருகிறேன்” என்றார்.
எனக்கோ முலை வலித்தது ஒரு பக்கம், வெட்கம் ஒரு பக்கம். மேலும் எனக்கு உதவி செய்த அவரை எப்படி விட்டு விட்டு போவது?
“இல்லை சார், நீங்க வாங்க, உட்காருங்க. தப்பு என் பேரில் தானே. வாங்க” என்று சொல்லி நான் தள்ளி உட்கார்ந்தேன். இந்த முறை அவர் மிகவும் ஜாக்கிரதையாக என் மேல் படாமல் உட்கார்ந்து வந்தார்.
என் மனம் பின் நோக்கி போனது.,
அன்று கிருஸ்துமஸ் பண்டிகை. வழக்கம் போல சாயங்காலம் ஏழு மணிக்கு அவர் ஆட்டோவை கொண்டு வந்து வாசலில் நிறுத்தி விட்டு உள்ளே வந்தார். கையில் இருந்த மல்லிகை பூவை என்னிடம் கொடுத்து விட்டு கை கால்களை கழுவிக் கொண்டு சாப்பிட உட்கார்ந்தார்.
நான் சாயங்காலம் குளித்து விட்டு நைட்டி போட்டிருந்தேன். அவர் வாங்கி வந்த பூவை தலையில் வைத்துக் கொண்டு சாப்பாட்டு தட்டையும் குடிக்க தண்ணீரும் கொண்டு வந்து அவர் எதிரே வைத்தேன். நான் குனிந்து தட்டை வைக்கும் போது அவர் நிமிர்ந்து பார்க்க என் நைட்டியின் உள்ளே இருந்த என் பருத்த முலைகள் இரண்டும் அவரின் கண்களில் பட்டு விட்டது என்று நினைக்கிறேன்.
என்னை சட்டென்று இழுத்து அவரின் மடியில் போட்டுக் கொண்டு என் இதழ்களில் அவரின் உதட்டை பொருத்தி ஒரு ஆழமான முத்தமிட்டார்.
நான் திமிறிக் கொண்டு “என்னங்க இதற்குள் உங்களுக்கு அவசரம், ராத்திரி வைத்துக் கொள்ளலாமே” என்றேன்.
“ராத்திரி இரண்டாவது ரவுண்டு வைத்துக் கொள்ளலாம்,. இப்போது ஒரு அவசர அடி போட்டு விடலாம்” என்று என்னை தூக்கிக் கொண்டு படுக்கை அறைக்கு சென்றார். கட்டிலின் மேலே பொத்தென்று போட்டவர் என் மீது கரடி போலப் பாய்ந்தார். என் ஆடைகளை அவிழ்த்து போட்டவர் என் முலைகளில் முகத்தை புதைத்தார்.
“ஆட்டோகாரம்மா, கொஞ்சம் அந்த சர்ச் பக்கத்தில் நிறுத்துங்கள்” பின்னால் வந்த குரல் என் மலரும் நினைவுகளை தடுத்து நிறுத்தியது.
நான் ஆட்டோவை ஓரமாக நிறுத்தினேன். பின்னால் இருந்த மூவரும் வண்டியை விட்டு இறங்கி காசை கொடுத்து விட்டு போய் விட்டார்கள். சப் இன்ஸ்பெக்டர் பிரேம்குமார் முன்னால் இருந்து இறங்கி பின்னால் போய் உட்கார்ந்துக் கொண்டார்.
"எங்கே சார்? வீட்டுக்குத்தானே?"
"ஆமாம். அதே வீடுதான், தெரியுமில்லையா?"
"என்ன சார், அப்படி கேட்டுட்டுடீங்க, அவர் கேஸ் விஷயமா, இன்ஷூரன்ஸ் விஷயமா எத்தனை முறை வந்திருப்பேன். எப்படி மறப்பேன்" என்று சொல்லி வண்டியை எடுத்தேன். பார்வதி நகரின் சுடுகாட்டுக்கு எதிரில் இருந்த தெருவில் நுழைந்து அவரது வீட்டின் எதிரில் நிறுத்தினேன்.
வண்டியை விட்டு இறங்கிய அவர் காசு கொடுக்க பர்ஸை கையில் எடுத்தார். "என்ன சார், நீங்க, காசெல்லாம் நான் வாங்கமாட்டேன்" என்று மறுத்தேன்.
"அப்படின்னா, உள்ளே வந்து காபி சாப்பிட்டு விட்டு போ" என்றவர் சாவியை எடுத்து வீட்டின் கதவை திறந்தார். நான் ஆட்டோவை ஓரமாக நிறுத்தி விட்டு உள்ளே போனேன். அது என்னவோ தெரியவில்லை. என் உடலும் மனமும் வித்தியாசமான உணர்வுகளால் குறு குறுவென்று இருந்தது.
அவர் பெட்ரூமில் போய் உடையை மாற்றிக்கொண்டு கிச்சனுக்கு போனார். "சார், நான் காபியை போடுறேன்" என்று அவர் பின்னால் போனேன். "அதெல்லாம் வேண்டாம். நீ ஹாலில் சும்மா உட்கார்" என்று அவர் கிச்சனுள் நுழைந்தார்.
நான் ஹாலில் வந்து உட்காரப் பார்த்தேன். அப்போ எதிரில் நான் பலமுறை பார்த்த மாலையுடன் இருந்த போட்டோ என்னை கவரவே நான் அருகில் போய் பார்த்தேன். அதில் ஒரு அழகான பெண்மணி சிரித்த முகத்தோடு காட்சியளித்தார்கள். அவரின் மனைவி இரண்டு வருடஙகளுக்கு முன்பு பிரசவ நேரத்தில் இறந்து விட்டார்கள் என்று ஸ்டேஷனில் பேசிக் கொண்டது எனக்கு தெரியும். எனக்காவது குழந்தை பூஜா இருக்கிறாள். பாவம் அவருக்கு குழந்தை கூட இல்லை.
என் மனம் என்னவோ சஞ்சலப் பட்டது. அது அவரின் பேரில் எனக்கு ஏற்பட்ட பரிதாபமா, இல்லை அவர் கை என் மார்பில் பட்டதின் தாக்கமா என்றுதான் எனக்கு புரியவில்லை.
அவர் இரண்டு கப்புகளில் காபியை கொண்டு வந்தார். ஒன்றை அங்கு இருந்த சேரின் மீது வைத்து விட்டு மற்றதை என்னிடம் கொடுத்தார். அதை நான் வாங்கும் போது என் விரல்களும் அவரின் விரல்களும் உரசின. என் விரல்களை நான் விலக்கப் பார்த்த போது அவர் என் கையை அழுத்தி பிடித்தார். எங்களின் கண்கள் ஒன்றை ஒன்று சந்தித்தன. அவர் கண்களில் தெரிந்த ஏக்கமும் தாபமும் என்னை என்னவோ செய்தன. அவர் கையை அப்படியே பிடித்துக் கொண்டிருக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் ஏனோ எனக்கு தோன்றியது.
படுக்கையில் இன்பத்தை அனுபவித்த பிறகு, இந்த ஒரு வருடமாக நான் அவரின் சுகம் இல்லாமல் படும் வேதனை எனக்குத்தான் தெரியும். அவருக்கும் அப்படிதானே இருக்கும் என்று என் மனதின் ஒரு பக்கம் இரக்கப் பட்டது. இன்னோரு பக்கமோ "போலிஸ்காரர்களை எப்பவும் நம்பக் கூடாது" என்று என் வீட்டுக்காரர் சொன்னதை நினைவுப் படுத்தியது.
என் கையை மெதுவாக அவரின் பிடியில் இருந்து விலக்கிக் கொண்டு “சார், அவர் கேஸ் விஷயமா ஏதாவது தெரிந்ததா? அவர் ஓட்டிய ஆட்டோ கிடைத்ததா?” என்று கேட்டேன்.
"இல்லை, தாமரை, இது வரை ஒன்றும் தெரியவில்லை. ஆனால் மூன்று மாதங்களுக்கு முன்பு அதே மாதிரி மூன்று பேர் ஒரு ஆட்டோவை கடத்திக் கொண்டு போய் விட்டார்கள். ஆனால் என்ன, டிரைவர் உன் புருஷனைப் போல இறந்து போக வில்லை. இருக்கட்டும், அவர்களை பிடிக்காமல் விட மாட்டோம். எதற்கும் நீ ஜாக்கிரதையாகவே இரு. ஏதாவது சந்தேகம், பிரச்சனை என்றால் எனக்கு உடனே போன் பண்ணு. என் நம்பர் உன்னிடம் இருக்குது இல்லையா?"
"இருக்குது சார், பத்திரமா என் டைரியில் இருக்கு. எனக்கு உங்க நம்பர் மனப்பாடமாகவே ஆகி விட்டது.”
காபியை குடித்து முடித்து விட்டு காலி கப்பை வைத்து விட்டு எழுந்தேன். ஏனோ கிளம்ப மனமில்லாமல் "நான் கிளம்புறேன் சார்" என்று சொல்லி விட்டு அங்கிருந்து புறப்பட்டேன்.
நான் வெளியே வந்து ஆட்டோவை கிளப்பினேன். என் மனம் என்னவோ பிரேம் குமாரையே சுற்றி சுற்றி வந்தது. ஆட்டோ சர்ச்சை தாண்டும் போது என் மனமும் ஏனோ டிராக் மாறி பழசை எண்ண ஆரம்பித்தது. என் மனம் ஆட்டோ ஒட்டுவதில் பதியவில்லை. நான் வண்டியை நேராக வீட்டிற்கு விட்டேன். பூட்டி இருந்த கதவை திறந்து உள்ளே போய் கட்டிலில் சாய்ந்தேன்.
என் மனம் மீண்டும், அவர் அன்று என்னை கொண்டுப் போய் கட்டிலில் போட்டு ஆடைகளை அவிழ்த்து போட்டு என் முலைகளில் முகத்தை புதைத்த காட்சிக்கு, பின் நோக்கி சென்றது.
“என் கண்ணே, சொக்க தங்கம் போல இருக்காயடி நீ” அவர் என் முலை காம்பை பற்களிடையே பிடித்து மெலிதாக கடித்த வண்ணம் சொன்னார். அவரின் வலது கை என் முலைகளை பிசைந்தப் படி இருந்தது. அவரின் நாக்கு என் முலை காம்புகளை சுற்றி இருந்த பிரௌன் கலர் வளையத்தில் சுற்றி சுற்றி வந்தது. நான் அவரை இழுத்து என் மார்போடு அணைத்துக் கொண்டேன்.
அவர் என் மார்பகத்தை விட்டு விலகி என் உதடுகளில் ஆழமாக முத்தமிட்டார். என் நாக்கும் அவரின் நாக்கும் இணைந்து நடனமாடின. என் எச்சிலும் அவரின் எச்சிலும் சேர்ந்து அங்கே ஒரு அமிர்த சுனை உண்டாகியது. இருவரும் அதை சுவைத்து குடித்து மகிழ்ந்தோம்.
அவர் அப்படியே என் இரண்டு முலைகளையும் சேர்த்து பிடித்து விளையாடினார். நன்கு பெருத்திருந்த என் முலைகள் அவரின் இரண்டு கைகளில் பிடிபடாமல் பிதுங்கி குதித்தன.
“இந்த முலைகள்தான் என்னை மயக்கி உன்னிடம் கட்டி போட்டிருக்கின்றன”
“அப்படியானால் மீதியெல்லாம் வேஸ்டா?”
“அப்படியில்லையடி, பெரிய ஜவுளி கடைகளில் இருக்கும் ஷோ கேஸ் போல என்னை மயக்கி மேலே செல்ல உற்சாகம் படுத்துவதே இவைகள்தானே?”
“ஆஹா, அடுத்த வாலி வந்து விட்டார், கவிதை பாட. மேல் கொண்டு போங்கள். உங்களுக்கு டயமாகிறது” என்று சொல்லி அவரை என் முலைகளில் இருந்து நகர்த்தி தள்ளி விட்டேன்.
அவர் என் மார்பகத்தை விட்டு விட்டு என் வயிற்று பிரதேசத்தில் அவரின் நாவால் உழுதார். தொப்பை போடாமல் நான் பத்திரமாக பார்த்துக் கொண்ட என் வயிற்று பிரதேசம் அவர் எச்சில் மழையால் நனைந்தது.
கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நகர்ந்து என் தொப்புளை அடைந்த அவரின் நாக்கு அங்கு பள்ளம் தோண்ட முயன்றது. எனக்கோ உடம்பெல்லாம் புல்லரித்தது.
நான் அவர் போட்டிருந்த காக்கி பேண்டை கழற்றினேன். உள்ளே இருந்த ஜட்டியை கீழ் நோக்கி இழுக்க அவரின் ஏழு அங்குல சுன்னி பீரங்கியை போல விரைத்து நீட்டிக் கொண்டு இருந்தது. நான் என் முகத்தை அவரின் அடி வயிற்றில் புதைத்தேன். வியர்வை வாசமும் அவரின் விந்து வாசமும் என்னை மயக்கியது. என்னவோ தெரியவில்லை, அந்த வாசனை என்னுடைய உணர்ச்சிகளை எப்போதும் தூண்டி விடும். அன்றும் அப்படிதான்.
நான் அவரின் சுன்னியை பிடித்து என் வாயில் திணித்துக் கொண்டேன். அவரின் சுன்னி முனையில் ஈரமாக இருக்க நான் அதை நக்கினேன். உவர்ப்பும் துவர்ப்புமாக இருந்த அதை நக்கி அவரின் சுன்னி மொட்டை சுத்தமாக்கினேன்.
அவரோ என் பருத்து திரண்டு இருந்த தொடைகளை ஆசையாக தடவிக் கொடுத்தார். நான் அவைகளை நன்கு விரிக்க, அவரோ விரல்களால் என் புண்டை இதழ்களை விரித்தார். முதலில் இரண்டு விரல்களை உள்ளே விட்டு துழாவ, என் புழையில் இன்ப நீர் சுரக்க ஆரம்பித்தது. அதை உணர்ந்த அவர் தன் வாயை அதில் புதைத்துக் கொண்டார்.
அவரின் நாவினால் என் புண்டை இதழ்களை தடவி கொடுத்தவர் பின்பு அதை உள்ளே நுழைத்து என் புண்டையின் உள்ளே ஆராய்ச்சி பண்ண ஆரம்பித்தார். எனக்கோ உணர்ச்சி பெருகி இன்ப நீர் சுனையென பெருகி ஓட ஆரம்பித்தது. அதை உறுஞ்சி குடிக்க ஆரம்பித்தார். அப்போதுதானா என் மதன மொட்டு அவரின் நாக்குக்கு தட்டு பட வேண்டும். அவரின் நாக்கு அதை பிடித்து விளையாட ஆரம்பித்தது. மெதுவாக தடவி கொடுத்தது. அழுத்தி பிடித்தது. நிமிண்டி விட்டது. இன்னும் என்னன்னவோ செய்தது. என்னால் ஒன்றும் முடியாமல் அவரை தள்ளி விட்டேன்.
என் அவசர தேவையை புரிந்துக் கொண்ட அவர் எழுந்து பேண்ட், ஜட்டையை கழற்றி போட்டார். ஏதோ எதிரியை சுட துப்பாக்கியை தூக்கி கொண்டு போவது போல அவரது விரைத்து நீண்டிருந்த சுன்னியை கொண்டு போய் என் தொடைகளை விரித்து நடுவே உட்கார்ந்தார்.
அவரது சுன்னியை மெதுவாக என் புண்டை புழையினுள்ளே தள்ளினார். அதுவும் வெட்கப் படுவது போல முழுவதையும் என் புண்டையினுள்ளே புதைத்துக் கொண்டது.
முதலில் மெதுவாக இயங்க ஆரம்பித்தவர், என் பருத்த குண்டிகளை நன்றாக இறுக பிடித்துக் கொண்டு அவரின் வேகத்தை அதிகரித்து சுன்னியை நன்கு வெளியே எடுத்து மீண்டும் உள்ளே குத்து குத்து என்று குத்தினார். நான் என் இடுப்பை தூக்கி அவர் குத்துக்களை சமாளித்தேன். எனக்குள் ஏதோ வெள்ளம் பெருகி வந்து அணையை உடைப்பது போல தோன்றியது.
“அம்ம்ம்மா............ஹாஆஆஆ...............ம்ம்ம்ம்ம்ம்” என்று குரல் கொடுத்த வண்ணம் வெடித்து அடங்கினேன்.
அதே சமயம் அவரும் சூடாக அவரின் விந்தை என்னுள் பாய்ச்சியவர் அப்படி என் மீது படர்ந்தார். படுத்தார்.
கொஞ்ச நேரம் பொறுத்து சுத்தம் பண்ணிக் கொண்டு என் கன்னத்தில் ஆசையாக முத்தமிட்டு ஆட்டோவில் கிளம்பியவர் அதற்கப்புறம் வீட்டிற்கு உயிரற்ற உடலாக, வெள்ளை துணியில் சுற்றிய பொட்டலமாகத்தான் திரும்பினார்.
அதை நினைத்து கட்டிலில் விழுந்து குலுங்கி குலுங்கி அழுதேன்.
(தொடரும்)
